Naar huis!

Operatie 2 is afgelopen maandag van 13.00 – 15.38 uur volgens plan verlopen. Na de operatie was Sanne veel sneller weer bij dan bij de vorige. De volgende ochtend om half tien heeft ze al weer rechtop gezeten en een paar pasjes op de plaats gelopen. Daarna was het de afgelopen dagen steeds meer draadjes en slangetjes afbouwen en vandaag heeft ze weer trap gelopen, belangrijk om weer naar huis te mogen.

Gistereren om 16.00 uur een foto en als die goed zou zijn dan mocht ze naar huis. En….. 3 dagen na deze best wel heftige operatie gaat Sanne weer naar huis. En daar zijn we ontzettend blij mee!!!!!!!!!!

En nu: pijnmedicatie afbouwen en weer heeeeeeeeeeeeeeeel relaxed zijn.

Groetjes, Wim (de vader van)

P.s. ik zou al eerder wat schrijven, maar op en neer naar Nijmegen vroeg alle energie

Operatie: take 2

Jup, je leest het goed, er is niks mis met jou, eerder met mij. Welkom bij operatie take 2.

Een paar maanden geleden, na de eerste controle, had ik al gezegd dat er nog een bocht onderin mijn rug zat. nu, na de controle op 6 november, is er toch iets niet helemaal goed.

De bedoeling was dat de bochten van 51° en 40° rechtgezet zouden worden. Zo gezegd, wat minder makkelijk gedaan, en toch niet helemaal klaar. Want wat de bedoeling was, dat de staven vastgezet zouden worden, en daarna zouden vastgroeien in het bot. Niet geslaagd. Want hoewel de schroeven heel mooi vastzitten in de wervels, was de staaf eigenwijs en dacht; laat ik eens niet vastgroeien en dan straks lekker een stukje opschuiven. Zo gezegd, en zo gedaan. Voor de staaf dan. Staaf denkt; nou, die schroeven hebben pech, ik bepaal het zelf wel, maar voor mij betekent het een nieuwe operatie.

take 2:

wat ze gaan doen:
Het plan is om de nieuwe staven 1 voor 1 te vervangen, want het materiaal is dus blijkbaar niet goed. dan zetten ze er dus nieuwe staven in, waarbij nog 1 wervel meer wordt vastgezet. Klinkt als een goed plan, nu maar hopen dat het goed gaat.

Datum van operatie:waarschijnlijk 9 december. Meer info volgt nog.

Love, Sanne

Controle en school

Zo, het is al lang geleden dat ik heb geschreven zeg!  7  Augustus ben ik op controle geweest. Wel raar om daar opnieuw te lopen zeg! Ik moest weer foto’s laten maken, en toen had ik een gesprek met dr. de Kleuver. Over een maand mag ik weer gaan fietsen en zwemmen! 🙂 Tot die tijd moet ik nog naar school lopen.

Allemaal goed nieuws tot nu toe, toch is er nog een dingetje mis. Al vanaf het begin van het hele traject van onderzoeken enzovoorts, zagen ze ook een bocht onderin mijn rug, in de onderste wervels dus. Heel klein, eigenlijk minimaal, en er werd verwacht dat deze nadat de rest van mijn rug recht gezet zou zijn, recht zou trekken. Op de foto die vlak na de operatie is gemaakt zagen we dat ook, en alles was dus goed en volgens plan verlopen. Bij de controle op 7 augustus zag je alleen op de foto’s dat de bocht weer is teruggezakt. ik heb dus nog een bocht waarvoor ik nu weer cesartherapie heb, oefeningen om mijn houding en spieren te verbeteren. Ik hoop dat dit genoeg is, en dat ik niet straks toch met een brace moet gaan lopen. 6 november moet ik weer terug voor controle, ik hoop dat er dan al wat verbetering in zit.

Maar goed, school. Morgen weer beginnen, en heb er eigenlijk wel zin in, want eindelijk kan ik wat meer doen dan zitten en lopen. Nou ja…. Ik moet wel onder lessen af en toe opstaan en rondlopen als ik het zitten niet volhoud, en school is vooral zitten en lopen, dus eigenlijk maakt het allemaal niks uit, behalve dat ik op school ook huiswerk opkrijg. Maar ik ben tenminste niet altijd thuis. Ik mag gelijk weer hele dagen naar school (Yeah!).

Helaas moet ik de eerste maand nog naar school lopen, zoals ik al zei. En zoals ik ook al zei, af en toe opstaan en rondlopen. En ik moet eerder uit de les. En ik moet met de lift omdat traplopen teveel energie kost de hele dag. En ik moet met een trolley omdat ik maar 5 kilo mag tillen. En eigenlijk wil ik gewoon een extra boekenpakket zodat ik alleen met schriften heen en weer hoef te lopen. En ik mag niet gymmen. En ik mag niet de zware deuren openen. En mensen mogen niet tegen mij aan lopen. Of duwen. Of stoten. Of aan mij trekken. Of me door de gangen slepen (ja, inderdaad). Maar verder ben ik weer helemaal de oude hoor! 😛

Blegh. Ik moet dus met van alles rekening houden… Nou ja, we zien wel hoe het loopt.

 

Love, Sanne

foto’s

Ik had het al een keer beloofd: foto’s van voor en na de operatie. Dus kijk verder (als het lukt) als je het resultaat wilt zien, ik ben er in iedergeval erg blij mee, zonder pijn, recht, en het is echt heel mooi gedaan!

Verder ben ik officieel pijnstillervrij! De laatste paar dagen was het; ik neem alleen als het echt nodig is, maar dat was niet, dus ik ben blij!

Stukken huid naast de wond zijn nog verdoofd, dat gaat nog wel een tijdje blijven, dus dat voelt erg raar… Maar verder heb ik nergens last van!

Love, Sanne

Succes!

Een tijdje geleden kreeg ik een onverwachte reactie op een van mijn artikelen, van Mariëlle en Beverly, die via internet mijn blog vgevonden hadden. Omdat zij morgen naar de Maartenskliniek gaan, wil ik ze heel veel succes wensen! Ik hoop dat alles net zo goed zal gaan als het bij mij ging (en gaat), en ik zal maandag aan jullie denken. Hopelijk gaat het daarna snel een stuk beter!

Love, Sanne

Sinaasappeldrilpudding =D

Voordat je je afvraagt waarom dit artikel in hemelsnaam sinaasappeldrilpudding heet: Ik had nogal lol met Arina aan de telefoon en we hadden het over sinaasappeldrilpudding.

Het gaat steeds beter, ik kan steeds langer zitten, staan en lopen en voel eigenlijk nauwelijks pijn. Van de diclofenac ben ik bijna af, en daarna is het alleen nog paracetamol slikken als het echt nodig is. Ik ben blij dat het eindelijk lekker weer is zodat ik ook buiten kan zitten. Gisteren naar een waalstrandje geweest (met de auto, 300 m van mijn huis vandaan, maar dat stuk is nog te ver lopen..) en dat was erg leuk. Ik hoop dat alles zo goed blijft gaan!

 

Love, Sanne

1,5 week

Ik ben nu inmiddels 1,5 week thuis, en het gaat echt heel goed! Vanmorgen naar de huisarts geweest om te kijken of de knoopjes van de hechtingen er af geknipt konden worden, maar dat kon niet want ze waren al weg! Ik heb nauwelijks pijn, al is alles nog wel vermoeiend, en ik moet nog steeds meer gaan eten..

Gisteren heb ik voor het eerst echt gewandeld. Door het park, langs de kinderboerderij en de speeltuin, om het huizenblok tegenover ons huis, en weer terug. En ik kan je zeggen: dat ging echt heel goed. Vanmorgen ook weer gewandeld met mama naar de huisarts, en ik ga nu proberen elke dag minstens twee keer te gaan wandelen, dan heb ik ook weer wat meer te doen.

Verder is het nog steeds hetzelfde: ik moet meer eten, het gaat prima, ik voel bijna geen pijn, ik verveel me te pletter, gewoon het alledaagse leven :).

 

Love, Sanne

Related articles

• Potty training (allsignlanguage.blogspot.com)

Saai

Pff, wat kan nietsdoen toch saai zijn. Normaal, op gewone schooldagen ben ik blij als ik even niets hoef, nu zit ik krampachtig te denken wat ik allemaal kan doen. Ik ben weer aan het lezen geslagen, aan alle tijdschriften en boeken die ik heb gekregen, dankjuliewel trouwens! Erg leuk!

Ook alle kaartjes hebben nu een plekje op een van de twee prikborden die mama heel lief heeft gekocht. Dankjulliewel, dan heb ik leuk iets om naar te kijken als ik op bed zit, in plaats van alleen maar een saaie muur en een wit plafond. En ik word altijd o zo vrolijk van bezoek, geeft ook wat afleiding, wat heel fijn is als je niet veel meer te doen hebt.

En ik word er GEK van dat ik (bijna) niets kan doen. Mama heeft mijn kamer opgeruimd, ik kon niet helpen en daar baal ik van, en ik heb ineens een drang om te gaan touwtjespringen, wat al helemaal niet gaat. En zelfs dingen van de grond rapen is lastig, lopen, staan en zitten kost enorm veel energie, en ik kan dus alleen maar kaartspellen doen, waar je ook wel eens op uitgekeken raakt. Je moet echt met ALLES rekening houden. Alles moet aangepast worden aan jou, zelfs de wc-rol pakken als hij op de normale plek hangt is een hele opgave. Dus moet er een voor jou op een andere plek.  Aaaargh! Ik kan er echt niet tegen.

Wat wel leuk is dat opa en Hans morgen langskomen voor de lunch, gezellig! Zoals ik al zei, ik hou van bezoek!

Oh, en binnenkort ga ik een foto maken van mijn rug zoals hij nu is, en een van hoe hij was, dan kun je zien wat een enorm verschil het is! In augustus moet ik weer een keer op controle, nu ben ik gelukkig even uit het ziekenhuis..

 

Love, Sanne

Thuis

Ik. Ben. Thuis. Hehe, na een week in het ziekenhuis me liggen te vervelen (behalve als er bezoek kwam, was gezellig!) kan ik dat nu lekker thuis doen :). Wel fijn, eigen huis voelt gelijk een stuk beter. Vannacht helemaal niet lekker geweest, en als je niet kan buigen is het knap lastig om over te geven. Geen succes, ik raad het je niet aan. Maar nu gaat het gelukkig veel beter. Hopelijk blijft het zo..

Mijn dagschema ziet er ongeveer zo uit:

7:00 u opstaan + medicijnen nemen

7:30 douchen, maar niet elke dag, dat is te vermoeiend

aankleden, uitrusten, ontbijten

uitrusten

vervelen, lezen, muziek luisteren, slapen enz.

lunchen, uitrusten

vervelen, lezen, muziek luisteren, slapen enz.

12:00 u medicijnen innemen

vervelen, lezen, muziek luisteren, slapen enz.

15:00 u medicijnen innemen

vervelen, lezen, muziek luisteren, slapen enz.

17:00 u medicijnen innemen

avondeten, uitrusten

vervelen, lezen, muziek luisteren,slapen enz.

22:00 u medicijnen innemen en klaar maken om te slapen

slapen

Repeat from start

 

Niet heel boeiend dus…

 

 

Love, Sanne

 

6 cm

Wat gaat de tijd snel en wat kan hij langzaam gaan. De tijd gaat snel omdat het vandaag al weer de vijfde dag is dat ik in de Maartenskliniek ben. en de tijd gaat langzaam als je zo’n zin hebt om naar huis te gaan, het uitzicht hier kan ik langzamerhand wel dromen….

Gisteren mocht ik voor het eerst een stukje lopen, helemaal naar de andere kant van de kamer en de tweede keer zelfs tot buiten de kamer. M’n evenwicht is anders geworden dus het was wel fijn dat ik gesteund werd. Leuk dat Boris langs is geweest, kon hij ook al slangetjes en draadjes zien die aan me hebben gezeten. ’s Middags kwamen Siska, Britt en Scott langs, gezellig. Maar ik was wel erg moe ’s avonds.

Vandaag ben ik ook nog steeds vaak erg moe. De pijn in m’n rug is nu wat toegenomen omdat het infuus in m’n rug er nu uit is. Sterker nog, ik ben nu al m’n slangetjes en draadjes kwijt! Ik heb vandaag weer 3 keer gelopen. De laatste keer zelfs tot aan het einde van de gang, Alissa en Arina bedankt voor het meelopen, het was gezellig.  Van de fysio allerlei tips gekregen voor hoe ik me straks moet bewegen en waar ik op moet letten. Verder kwamen er nog allerlei mensen langs zoals de gewone verpleegkundigen, de pijnverpleegkundige, de activiteitenbegeleidster, de dokter, de dietiste en noem maar op.

En tot slot, als je je afvraagt waarom mijn blog vandaag “6 cm” heet dan moet je nog heel even verder lezen. Ik ben vandaag weer gemeten en vergeleken met afgelopen zondag ben ik 6 cm langer geworden. Zo zie je maar, ook elk nadeel heeft z’n voordeel.

Love, Sanne