Saai

Pff, wat kan nietsdoen toch saai zijn. Normaal, op gewone schooldagen ben ik blij als ik even niets hoef, nu zit ik krampachtig te denken wat ik allemaal kan doen. Ik ben weer aan het lezen geslagen, aan alle tijdschriften en boeken die ik heb gekregen, dankjuliewel trouwens! Erg leuk!

Ook alle kaartjes hebben nu een plekje op een van de twee prikborden die mama heel lief heeft gekocht. Dankjulliewel, dan heb ik leuk iets om naar te kijken als ik op bed zit, in plaats van alleen maar een saaie muur en een wit plafond. En ik word altijd o zo vrolijk van bezoek, geeft ook wat afleiding, wat heel fijn is als je niet veel meer te doen hebt.

En ik word er GEK van dat ik (bijna) niets kan doen. Mama heeft mijn kamer opgeruimd, ik kon niet helpen en daar baal ik van, en ik heb ineens een drang om te gaan touwtjespringen, wat al helemaal niet gaat. En zelfs dingen van de grond rapen is lastig, lopen, staan en zitten kost enorm veel energie, en ik kan dus alleen maar kaartspellen doen, waar je ook wel eens op uitgekeken raakt. Je moet echt met ALLES rekening houden. Alles moet aangepast worden aan jou, zelfs de wc-rol pakken als hij op de normale plek hangt is een hele opgave. Dus moet er een voor jou op een andere plek.  Aaaargh! Ik kan er echt niet tegen.

Wat wel leuk is dat opa en Hans morgen langskomen voor de lunch, gezellig! Zoals ik al zei, ik hou van bezoek!

Oh, en binnenkort ga ik een foto maken van mijn rug zoals hij nu is, en een van hoe hij was, dan kun je zien wat een enorm verschil het is! In augustus moet ik weer een keer op controle, nu ben ik gelukkig even uit het ziekenhuis..

 

Love, Sanne